U sredu, 20. juna u Narodnoj biblioteci u Jagodini svečano je otvoren 33. Međunarodni književni festival ,,Srpsko pero“. Festival je uz prisustvo velikog broja ljubitelja pisane reči iz Jagodine, ali i iz centralne Srbije, otvorio Veroljub Vukašinović, prošlogodišnji dobitnik ,,Zlatnog Orfeja“, eminentni srpski pesnik i direktor Narodne biblioteke Jefimija iz Trstenika.
Potom su nastupili gosti Festivala, pesnici Ljubostinjskog književnog kruga iz Trstenika i okoline, inače jedne od najstarijih književnih asocijacija u Srbiji. Svoje pesme su čitali Dragiša Batočanin, pesnik, novinar, kritičar i jedan od čelnika ovog književnog udruženja, kao i Veroljub Verko Vukašinović.
Najsvečaniji i najdirljiviji trenutak otvaranja 33. Srpskog pera svakako je bio trenutak uručenja književne nagrade ,,Zlatni Orfej“ Ljubiši Bati Đidiću, književniku iz Kruševca, inače živom klasiku srpske poezije. Nagrada ,,Zlatni Orfej“ ustanovljena je u okviru Festivala i, pored ostalih, do sada su je dobijali i akademici Matija Bećković i Adam Puslojić, Slobodan Rakitić, Ljubivoje Ršumović, Dragomir Brajković, Srba Ignjatović, Radomir Andrić i drugi korifeji savremene srpske literature. Dodeljuje se za svevremeni pečat i trajno prisustvo u savremenoj srpskoj literaturi, a sastoji se od novčnog iznosa (dar Grada Jagodine), unikatne povelje i originalnog likovnog dela koje je dar Muzeja naivne i marginalne umetnosti iz Jagodine.
Ljubiša Đidić je rođen 1937. godine u Kruševcu. Svetsku književnost završio je u Beogradu, a postdiplomske studije odslušao u Ljubljani. Piše poeziju, književnu kritiku, eseje, putopise, besede i objavljivao je u periodici širom regiona, a zasebno više do 20 knjiga. Zastupljen je u brojnim antologijma i prevođen na više jezika i dobitnik brojnih i značajnih nagrada, a takođe i pokretač izuzetno značajnih kulturnih manifestacija. Još u mladosti se družio se sa Dušanom Matićem i Brankom Lazarevićem, a danas se smatra jednim od vodećih srpskih pesnika.
Veče je završeno najavom programa koji u četvrtak i petak slede na Festivalu.
Da podsetimo, Međunarodni književni festival ,,Srpsko pero“ ustanovile su Konferencija socijalističke omladine i Književna omladina Jagodine pod pokroviteljstvom SO Svetozarevo 1986, a već naredne godine oganizovan je na nivou SFRJ kao Festival mladih pisaca Jugoslavije pod nazivom ,,Majski susreti“. U medijima i u javnosti odmah se izborio za jedno od čelnih mesta među sličnim manifestacijama. Sve do 1992. godine održavan je pod tim imenom da bi onda, pod pritiskom mlađih članova, bio preimenovan u Svesrpski festival mladih pisaca ,,Srpsko pero“. Bio je to jedini književni festival na ovim prostorima koji je na jednak način vrednovao (kao i danas) sve žanrove (poezija, proza, eseji, aforizmi, haiku, međužanrovska ostvarenja . . .) i jedini koji je svesrpskog kataktera tako da su u finale ulazila i ostvarenja mladih pisaca na srpskom jeziku koja su stizala iz Australije, Pariza, Rumunije… Godine 2006. je iz administrativnih razloga preimenovan u Književni festival ,,Srpsko pero“ čije je sedište u Narodnoj biblioteci Jagodine mada je i ranijih godina bio najviše vezan za Biblioteku, a finansirali su ga Ministarstvo kulture Republike Srbije, Pomoravski upravni okrug, Skupština grada Jagodine (kao i danas) i brojni prijatelji i mecene. Uvek je uživao veliku popularnost jer je umetnost
večna, ako su joj deca verna – a tako je i danas.